|
پروژهی حاضر مربوط به بازطراحی و توسعهی ساختمان سیآیپی فرودگاه بینالمللی امام خمینی ایران است؛ ساختمانی که در حال حاضر فعال بوده و پذیرای مسافران میباشد. این طرح با زیربنای تقریبی 15000 مترمربع بازسازی و گسترش یافته است.
مطالعات اولیه نشان داد که بنا در دو سطح اصلی دچار آشفتگی است :
1. روابط درونی متقاطع
تغییر کاربریها در طول زمان باعث ایجاد مسیرهای رفتوآمد پراکنده و تداخل عملکردها شده است. فضای مرکزی که باید آرامش و آسایش مسافران را تأمین کند، به گذرگاهی آشفته و ناایمن تبدیل شده. در طرح جدید با ساماندهی این روابط و انتقال برخی عملکردها به پوستهی پیرامونی، فضای مرکزی آزاد و کارآمد خواهد شد.
2. الحاقات بیرونی ناهمگون
طی سالها ساختمانها و فضاهای نامنسجمی به بنا اضافه شده که هویت اصلی آن را مخدوش کردهاند. در طراحی جدید این الحاقات با فضای سبز و ساختار کلی یکپارچه میشوند تا استقلال و خوانایی معماری بنا بازگردد.
هدف نهایی این بازطراحی، تبدیل وضعیت تکهتکه و صُلب فعلی به یک مجموعهی یکپارچه و خواناست؛ بهگونهای که ضمن حفظ ملاحظات امنیتی، رابطهای تازه و متعادل میان «درون» و «بیرون» بنا شکل گیرد.
|